Wolontariusz to osoba, która bezpłatnie, świadomie, dobrowolnie działa na rzecz drugiego człowieka. Wolontariat nie jest przyjemnością, ani lekarstwem na nudę, szansą na znalezienie pracy ani też okazją do spotkania nowych ludzi. Wyraża się w szczerej i bezinteresownej gotowości do współuczestniczenia w życiu drugiego potrzebującego pomocy człowieka, do budowania więzi i ciągłego wykonywania zadań.

Wolontariusz nie może szukać samopotwierdzenia lub stawiać siebie w roli głównej.

Motywacją dla wolontariusza jest cierpiący człowiek i chęć stawania się bezinteresownym darem dla niego.

1. Stawia w centrum zainteresowań człowieka
2. Zwraca uwagę na najsłabszych
3. Nadaje obywatelski sens odpowiedzialności i uczestniczenia w życiu społecznym
4. Budzi szacunek dla drugiego człowieka
5. Nadaje sens życiu
6. Bezinteresowność w działaniach solidarnościowych
7. Dzielenie własnego istnienia z istnieniem innych

Pragnienie bezpłatnego ofiarowania siebie komuś, kto znajduje się w trudnej sytuacji zanim przerodzi się w decyzje, powinno dojrzeć, ale często mija wiele lat, zanim to nastąpi (albo po prostu umrze w zarodku).

Decyzja zostania wolontariuszem nie może się zrodzić z powodów emocjonalnych, ani chęci znalezienia sposobu na spędzenie wolnego czasu, nie może być ucieczką od mało satysfakcjonującej codzienności.
Najbardziej odpowiedni wiek: 16-70 lat

Cechy wolontariusza:
- Uczciwy
- Zrównoważony
- Skromny
- Empatyczny (współodczuwanie, zdolność wczuwania się w sytuacje drugiego człowieka)
- Obowiązkowy
- Dojrzały
- Optymista
- Wyrozumiały
- Systematyczny
- Delikatny
- Odpowiedzialny
- Bezinteresowny
- Wytrwały
- Mądry
- Komunikatywny
- Kreatywny (twórczy).

Predyspozycje i umiejętności:

- Umiejący przyjąć odpowiedzialność za dobro innych
- Umiejący słuchać
- Posiadający wyobraźnię
- Posiadający umiejętność pracy w zespole
- Umiejący się cieszyć
- O wysokim poziomie moralnym
- Umiejący angażować się w swoją prace
- Posiadający poczucie humoru
- Umiejący podejmować stałe kształcenie się.

Wolontariusz idący do chorego musi odkryć w sobie trzy cechy:

1. musi mieć motywacje pracy i służby,
2. umiejętność budowania wspólnoty,
3. określony stosunek do śmierci chorego i własnej śmierci (przemijania ludzkiego - jego sens).

Wolontariusz musi stawać się bezinteresownym darem dla drugiego człowieka.

Spotkanie z chorym, z umierającym - polega na poznaniu go, zrozumieniu, pokochaniu, obdarzeniu go darem miłości, darem czuwania i towarzyszenia, darem przyjaźni, współuczestniczenia. Współuczestniczenie w chorobie, cierpieniu, umieraniu wymaga wierności z naszej strony, bliskości i ogromnej dyskrecji. Dar wielkoduszności to wspaniałomyślność, która wyklucza wszelką rachunkowość.

Staś Gawroński w swojej książce Ochotnicy Miłości Bliźniego pisze, że przed podjęciem decyzji o zostaniu wolontariuszem należy:

- ocenić swoją motywacje z ostrożnym deklarowaniem czasu, który chcemy zaoferować,
- uwzględnić, że wolontariat to praca zespołowa, nie przychodzimy tylko po to żeby wypełnić swoją służbę, ale również dla pracy w grupie, wolontariat jest interwięzią,
- uwzględnić konieczność uczestniczenia w szkoleniach,
- być nastawionym na to, że zostaniemy skierowani nie tam, gdzie pragnęliśmy posługiwać, gdyż koordynator widzi inaczej nasze miejsce w dziele hospicyjnym np. nie przy łóżku chorego, lecz w pracach organizacyjnych czy pozyskiwaniu środków,
- nie zniechęcać się, jeżeli uważamy, że nie zostaliśmy przyjęci zbyt ciepło i entuzjastycznie - to przyjdzie z czasem posługiwania,
- być gotowym na danie przyjaźni i niesienie pomocy komuś, kto przeżywa problemy.